هنر صنعت ایران یا همان صنایع‌دستی به واسطه وجود قشر گسترده‌ای از هنرمندان و به ویژه بانوان،در طی سالیان طولانی به عنوان بخش مهمی در اقتصاد، فرهنگ و هنر این سرزمین نقش داشته است. هنرمند صنایع‌دستی با توجه به نیاز و روح زمانه خود، به تولید آثار می‌پردازد و علاوه بر ایجاد ارزش اقتصادی به عنوان سفیران فرهنگی جامعه انتقال دهنده هویت و سبک زندگی ایرانی هستند.
در شرایطی که اقتصاد ایران با توجه به موقعیت ویژه‌ای که در آن قرار دارد دوران سختی را سپری می‌کند، صنایع خلاق از جمله صنایع دستی و گردشگری می‌تواند نقش قابل توجهی در برون رفت از این وضعیت ایفا کند.
با توجه به اهمیت این موضوع، حداقل انتظار جامعه صنایع دستی ایران از دولت نه حمایت که ایجاد بسترهای لازم جهت هموار نمودن توسعه کارگاه های صنایع دستی، ایجاد شبکه های صادراتی ، حل نمودن مشکلات مالی بین المللی و تشویق سرمایه گذاران بخش خصوصی برای حضور در این بازار می باشد.
با قطعیت می توان گفت در این شرایط نه تنها هیج کدام از این موارد محقق نشده بلکه دولت در پیش نویس لایحه بودجه سال 1399 برای جبران بخشی از کسری بودجه خود به سراغ دریافت مالیات از کارگاه های صنایع دستی و فرش رفته است. اقدامی که به گفته بسیاری از کارشناسان برای این حوزه مهلک و کشنده خواهد بود.
طبق ماده 142 مالیات های مستقیم سازمان امور مالیاتی کشور : "درآمد کارگاههای فرش دستباف و صنایع دستی و شرکتهای تعاونی و اتحادیه‌های تولیدی مربوطه از پرداخت مالیات معاف است.
در صورت حذف این ماده از قانون مالیت های مستقیم پیش بینی می شود بسیار ی از کارگاه های صنایع دستی از چرخه تولید خارج شوند، ورود نسل جدیدی از کارآموزان و هنرمندان به حوزه صنایع دستی کاهش خواهد یافت و در بلند مدت به تضعیف کلیه بخش های این بازار بیانجامد.
این در حالی است که در شرایط فعلی هنرمندان صنایع دستی کشور با مشکلاتی جدی همچون عدم تعیین تکلیف بیمه تامین اجتماعی، گرانی مواد اولیه و عدم دسترسی با بازارهای بین المللی دست به گریبان هستند.
امید است وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان متولی حوزه صنایع دستی و همچنین معاونت علمی ریاست جمهوری با توجه به اهمیت صنایع خلاق در توسعه اقتصادی کشور، بتوانند با رایزنی با دولت مردان از ضربه ای مهلک به این بخش از اقتصاد فرهنگ و هنر کشور جلوگیری کنند.
سید مرتضی نقیبی - خانه خلاق ایران
